Η Αστραία και τα χρυσά φτερά

Ένα θεατρικό έργο της Αλίκης Κατσαβού, για την απελευθέρωση των δικαιωμάτων των παιδιών από τη χώρα της αδικίας.
Το έργο για παιδιά 6-12 ετών, έχει απλή πλοκή και ενσωματώνει συμμετοχικά παιχνίδια για να μιλήσει με βιωματικό τρόπο για το σημαντικό θέμα των δικαιωμάτων του παιδιού και ενθαρρύνει τη φαντασία, την κριτική σκέψη και τη συναισθηματική κατανόηση των παιδιών.

Υπόθεση

Η Νεράιδα Αστραία ταξιδεύει ως τη χώρα της αδικίας, έναν τόπο όπου τα δικαιώματα των παιδιών (όπως το δικαίωμα στην εκπαίδευση, το παιχνίδι, την προστασία κ.λπ.) είναι σε κίνδυνο, καθώς ο “Άρχοντας της Αδικίας” τα έχει κλέψει και τα έχει φυλακίσει. Ο μόνος τρόπος για να ελευθερωθούν τα δικαιώματα είναι με τη βοήθεια των ίδιων των παιδιών, που με τη συμμετοχή τους θα ξεκλειδώσουν τις μαγικές δυνάμεις που τα απελευθερώνουν.

Παιδαγωγικοί στόχοι

Η παράσταση στοχεύει να ενισχύσει τη συναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών, προάγοντας την ενσυναίσθηση και την κατανόηση της έννοιας των δικαιωμάτων ως αναπόσπαστου μέρους της ζωής τους. Μέσα από τη βιωματική συμμετοχή, τα παιδιά καλούνται να αναπτύξουν συνεργατικότητα, να λύσουν προβλήματα και να ενισχύσουν την αυτοπεποίθησή τους, καθώς νικούν τα εμπόδια της “Χώρας της Αδικίας”.

Η παράσταση εκπαιδεύει τα παιδιά να αναγνωρίζουν βασικά δικαιώματα, όπως αυτά της εκπαίδευσης, της ενότητας και της φιλίας, ενώ παράλληλα καλλιεργεί την κριτική σκέψη και τη δημιουργικότητα. Μέσα από το θεατρικό παιχνίδι, τα παιδιά μαθαίνουν να εκφράζονται ελεύθερα, να συμμετέχουν ενεργά και να σέβονται την άποψη των άλλων. Τέλος, ο συνδυασμός μουσικής, κίνησης και αφήγησης ενισχύει την αισθητική τους καλλιέργεια, ενώ η τελετουργία στο τέλος της παράστασης τα εμπνέει να οραματιστούν έναν κόσμο δικαιοσύνης, όπου τα δικαιώματα όλων προστατεύονται και τιμώνται.

Κείμενο-Σκηνοθεσία-Μουσική-Ερμηνεία: Αλίκη Κατσαβού

Πρεμιέρα: Δημοτικό Θέατρο Πεύκης στις 24/11/2024, ώρα 18:00

• facebook page link
• Instagram
• YouTube
• Linkedin
• Flickr
• Pinterest

Κάνουμε το θέατρο που ονειρευόμαστε
και ονειρευόμαστε έναν κόσμο όμορφο
όσο το θέατρο που κάνουμε